De Taxonomie van Bloom en Hoogbegaafdheid
De taxonomie van Bloom is een veelgebruikte methode om leerdoelen te formuleren en het leerproces te structureren. Voor hoogbegaafde leerlingen biedt deze taxonomie een waardevol kader om complexe leeractiviteiten te ontwikkelen die hen uitdagen en stimuleren. Door middel van hogere denkvaardigheden, zoals analyseren, evalueren en creëren, kunnen we onderwijsstrategieën implementeren die rekening houden met de unieke behoeften van deze leerlingen.
Bij Meneer Hans geloven we dat het belangrijk is om niet slechts kennis over te dragen, maar om leerlingen te helpen deze kennis op een diepere manier te begrijpen en toe te passen in verschillende contexten. Dit maakt ons aanbod niet alleen relevant, maar ook uitdagend en inspirerend voor hoogbegaafden.
De herziene taxonomie van Bloom
De taxonomie van Bloom was een ordening van zes denkvaardigheden in een oplopende mate van ingewikkeldheid: onthouden, begrijpen, toepassen, analyseren, evalueren en creëren. Onlangs is er een nieuwe versie van deze taxonomie gemaakt (Van de Kamp, 2013).
De oorspronkelijke zes begrippen van de taxonomie zijn gehandhaafd, maar aan deze begrippen zijn verschillende termen toegekend die weergeven in welke handelingen we de vaardigheden kunnen herkennen. Uit onderzoek (Anderson & Krathwohl, 2001) blijkt dat de vaardigheden niet na elkaar maar ook naast elkaar kunnen worden geleerd of zelfs in een andere volgorde.
Eigenlijk wordt de combinatie van uitleg en toepassing, en de combinatie van lager en hogere denkvaardigheden benadrukt (Silva, 2008).
De herziene taxonomie voor leren van Bloom
De nieuwe indeling geeft een veel specifieker indeling van leeractiviteiten en doelen, waarbij de lagere orde denkvaardigheden zich meer richten op het reproduceren en de hogere denkvaardigheden meer op het leggen van verbindingen en onderzoeken. Deze indeling wordt veel gebruikt in discussies over het 'Hogere orde denken' in het onderwijs.
